در منطق سنتی کسب‌وکار، عرضه و تقاضا عمدتاً برای ایجاد تعادل به افزایش مداوم بهره‌وری متکی هستند. در قرن بیست و یکم، مشکل اصلی مردم دیگر کمبود ظرفیت نیست، بلکه توزیع نابرابر منابع است. با توسعه اینترنت، افراد تاجر از هر قشری، مدل اقتصادی جدیدی را پیشنهاد کرده‌اند که با توسعه زمانه سازگار است، یعنی اقتصاد اشتراکی. اقتصاد اشتراکی، که به زبان ساده توضیح داده می‌شود، به این معنی است که من چیزی دارم که می‌توانم با پرداخت هزینه کمتر، وقتی بیکار است از آن استفاده کنم. در زندگی ما، چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توان آنها را به اشتراک گذاشت، از جمله منابع/زمان/داده‌ها و مهارت‌ها. به طور خاص‌تر، ...اشتراک گذاریظرفیت تولید،اشتراک گذاری دوچرخه‌های برقی, اشتراک گذاریخانهes, اشتراک گذاریمنابع پزشکی و غیره
(تصویر از اینترنت است)
در حال حاضر در چین، کالاها و خدمات اشتراکی عمدتاً بر حوزه‌های زندگی و مصرف متمرکز هستند که ارتباط نزدیکی با زندگی روزمره دارند. به عنوان مثال، می‌توان به آزمایش اولیه خودروهای آنلاین، افزایش سریع دوچرخه‌های برقی اشتراکی، پاوربانک‌ها/چترها/صندلی‌های ماساژ اشتراکی و غیره اشاره کرد. TBIT، به عنوان شرکتی که در زمینه خدمات مکان‌یابی خودروهای متصل فعالیت می‌کند، متعهد به حل مشکلات سفر مردم است و با راه‌اندازی سرویس اشتراک‌گذاری حمل و نقل، همگام با روند کشور پیش می‌رود.
TBIT مدل «اینترنت+حمل‌ونقل» را راه‌اندازی کرده است که مزایای بیشتری نسبت به خودروهای آنلاین و دوچرخه‌های برقی اشتراکی دارد. هزینه دوچرخه اشتراکی کمتر است و نیازی به شرایط جاده‌ای ندارد، بنابراین تلاش و زمان کمتری برای سواری لازم است.
(تصویر از اینترنت است)
در فرآیند اجرای اشتراک‌گذاری دوچرخه‌های برقی، دوباره مشکلات زیادی وجود دارد.
۱. انتخاب منطقه
در شهرهای درجه یک، زیرساخت‌های حمل و نقل نسبتاً کامل هستند، راه‌اندازی هرگونه حمل و نقل جدید فقط می‌تواند به عنوان یک گزینه تکمیلی انجام شود و در نهایت فقط به حل ۱ کیلومتر آخر سفر از ایستگاه مترو یا ایستگاه اتوبوس به مقصد کمک می‌کند. در شهرهای درجه دو و سه، زیرساخت‌های حمل و نقل نسبتاً کامل است، اکثر جاذبه‌های گردشگری را می‌توان در نقاط دیدنی قرار داد، زیرساخت‌ها در شهرهای سطح شهرستان کامل نیستند، مترو وجود ندارد، حمل و نقل عمومی کمتر است و اندازه شهر کوچک است، سفر معمولاً در فاصله ۵ کیلومتری است و حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مقصد برسید، استفاده از سناریوها بیشتر است. بنابراین برای دوچرخه برقی اشتراکی، بهترین مکان برای رفتن ممکن است شهرهای سطح شهرستان باشند.
۲. اجازه قرار دادن دوچرخه‌های برقی اشتراکی را بگیرید
اگر می‌خواهید دوچرخه‌های برقی اشتراکی را در شهرهای مختلف قرار دهید، باید مدارک مربوطه را برای درخواست تأیید به اداره شهر ارائه دهید.
برای مثال، امروزه اکثر شهرها برای نصب دوچرخه‌های برقی اشتراکی، مناقصه برگزار می‌کنند، بنابراین تهیه اسناد مناقصه زمان‌بر است.
3.ایمنی
بسیاری از دوچرخه‌سواران رفتارهای وحشتناکی دارند، مانند عبور از چراغ قرمز/ راندن دوچرخه برقی در جهتی که طبق مقررات راهنمایی و رانندگی مجاز نیست/ راندن دوچرخه برقی در خط تعیین‌شده.
به منظور توسعه‌ی دوچرخه‌های برقی اشتراکی در مقیاس وسیع‌تر/هوشمندتر/استانداردتر، TBIT راهکارهای متنوعی را برای دوچرخه‌های برقی اشتراکی ارائه کرده است.
از نظر ایمنی شخصی، TBIT راهکارهایی در مورد قفل‌های هوشمند کلاه ایمنی دارد و به راکبان این امکان را می‌دهد که در حین حرکت با دوچرخه‌های برقی، رفتاری متمدنانه داشته باشند. این راهکارها می‌توانند به مدیریت شهری در مدیریت خوب محیط ترافیک کمک کنند. از نظر تنظیم و مدیریت دوچرخه‌های برقی اشتراکی، TBIT راهکاری در مورد پارکینگ‌های تنظیم‌شده دارد. این راهکار می‌تواند به بهبود سطح متمدن بودن شهرها کمک کند. از نظر مدیریت جایگاه دوچرخه‌های برقی، TBIT یک پلتفرم نظارت بر وسایل نقلیه دوچرخ در شهرها دارد که می‌تواند کنترل هوشمند تعداد و نظارت بر نگهداری زمان‌بندی‌شده را در مقیاس قرارگیری دوچرخه‌های برقی اشتراکی انجام دهد و کارایی مدیریت سیستماتیک آن بالاتر است.
(سناریوهای کاربردی راهکار)
دوچرخه‌های برقی اشتراکی، به عنوان یکی از ارکان اصلی در کسب و کار سفرهای اشتراکی، پتانسیل بازار بالایی دارند و تعداد آنها در حال افزایش است و یک مدل کسب و کار در مقیاس بزرگتر را تشکیل می‌دهند.
زمان ارسال: ۱۳ فوریه ۲۰۲۳
