مدل های کسب و کار به اشتراک گذاری دوچرخه های الکترونیکی

در منطق کسب و کار سنتی، عرضه و تقاضا عمدتاً بر افزایش مداوم بهره وری برای ایجاد تعادل متکی است. در قرن بیست و یکم، مشکل اصلی مردم دیگر کمبود ظرفیت نیست، بلکه توزیع نابرابر منابع است. با توسعه اینترنت، بازرگانان از همه اقشار جامعه یک مدل اقتصادی جدید را پیشنهاد کرده اند که با توسعه زمان سازگار است، یعنی اقتصاد اشتراک گذاری. اصطلاح به اشتراک گذاری اقتصاد، که به زبان ساده توضیح داده شده است، به این معنی است که من چیزی دارم که می توانید با پرداخت هزینه کمتر از آن در زمان بیکاری استفاده کنید. در زندگی ما چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توان به اشتراک گذاشت، از جمله منابع/زمان/داده‌ها و مهارت‌ها. به طور خاص، وجود دارداشتراک گذاریظرفیت تولید،اشتراک گذاری دوچرخه های الکترونیکی, اشتراک گذاریخانهes, اشتراک گذاریمنابع پزشکی و غیره

(تصویر از اینترنت است)

در حال حاضر در چین، کالاها و خدمات به اشتراک گذاری عمدتاً بر مناطق زندگی و مصرف متمرکز است که ارتباط نزدیکی با زندگی روزمره دارد. به عنوان مثال، آزمایش قبلی خودروهای آنلاین، تا افزایش سریع دوچرخه های الکترونیکی مشترک، پاوربانک ها/چترها/صندلی های ماساژ مشترک و غیره. TBIT، به عنوان یک شرکت فعال در خدمات مکان یابی خودروهای متصل، متعهد به حل مشکلات مردم است. مشکلات سفر و با راه اندازی سرویس اشتراک گذاری تحرک، سرعت کشور را دنبال می کند.

                                                                                                                            
                         
TBIT مدل "اینترنت + حمل و نقل" را راه اندازی کرده است که مزایای بیشتری نسبت به اتومبیل های آنلاین و اشتراک دوچرخه های الکترونیکی دارد. هزینه اشتراک دوچرخه کمتر است و نیازی به شرایط جاده وجود ندارد، بنابراین تلاش کمتر و زمان کمتری برای راندن نیاز دارد.



(تصویر از اینترنت است)

در روند اجرای اشتراک دوچرخه های الکترونیکی، دوباره مشکلات زیادی وجود دارد.

1. انتخاب منطقه

در شهرهای درجه یک، زیرساخت های حمل و نقل نسبتاً کامل است، راه اندازی هر حمل و نقل جدید تنها می تواند به عنوان یک کلاس مکمل از گزینه ها انجام شود و در نهایت فقط به حل 1 کیلومتر آخر سفر از ایستگاه مترو یا ایستگاه اتوبوس تا مقصد در شهرهای درجه دو و سه، زیرساخت های حمل و نقل نسبتاً کامل است، اکثر جاذبه های گردشگری، می توانند در نقاط دیدنی قرار گیرند، زیرساخت ها در شهرهای سطح شهرستان کامل نیست، مترو وجود ندارد، حمل و نقل عمومی کمتر، و شهر کوچک است. اندازه، سفر به طور کلی در 5 کیلومتر، سواری حدود 20 دقیقه برای رسیدن به، استفاده از سناریوهای بیشتر است. بنابراین برای دوچرخه برقی مشترک، بهترین مکان برای رفتن ممکن است شهرهای سطح شهرستان باشند.

2. مجوز قرار دادن دوچرخه های الکترونیکی اشتراکی را دریافت کنید

اگر می‌خواهید دوچرخه‌های الکترونیکی اشتراکی را در شهرهای مختلف قرار دهید، باید مدارک مربوطه را به مدیریت شهر بیاورید تا برای تایید درخواست کنید.

به عنوان مثال، امروزه اکثر شهرها برای قرار دادن دوچرخه های الکترونیکی اشتراکی پیشنهاد دعوت می کنند، بنابراین برای تهیه اسناد مناقصه وقت شما را می گیرد.

3.ایمنی

بسیاری از موتورسواران رفتارهای وحشتناکی دارند، مانند چراغ قرمز کشیدن/ دوچرخه الکترونیکی را در جهتی که قوانین راهنمایی و رانندگی اجازه آن را نمی دهد/ دوچرخه الکترونیکی را در مسیری که برای آن تعیین نشده است، سوار شوند.

به منظور توسعه مقیاس/هوشمند/استانداردی کردن دوچرخه های الکترونیکی به اشتراک گذاری، TBIT راه حل های متنوعی را برای به اشتراک گذاری دوچرخه های الکترونیکی راه اندازی کرده است.
از نظر ایمنی شخصی، TBIT راه حل هایی در مورد قفل های کلاه هوشمند دارد و به راکبان این امکان را می دهد که رفتار متمدنانه ای در حین حرکت دوچرخه های الکترونیکی داشته باشند. آنها می توانند به مدیریت شهری کمک کنند تا محیط ترافیک را به خوبی مدیریت کند. از نظر تنظیم و مدیریت دوچرخه های الکترونیکی اشتراکی، TBIT راه حلی در مورد پارکینگ تنظیم شده دارد. می تواند به بهبود سطح متمدن شهرها کمک کند. از نظر مدیریت قرار دادن دوچرخه های الکترونیکی، TBIT دارای یک پلت فرم نظارت بر وسایل نقلیه دو چرخ در شهرها است که می تواند کنترل کمیت هوشمند و نظارت بر نگهداری برنامه ریزی را در مقیاس قرارگیری دوچرخه های الکترونیکی به اشتراک بگذارد و کارایی مدیریت سیستماتیک بالاتر است. .

(سناریوهای کاربردی راه حل)      

به عنوان پایه اصلی در تجارت اشتراک گذاری سفر، دوچرخه های الکترونیکی اشتراکی پتانسیل بازار زیادی دارد و تعداد آنها در حال افزایش است و یک مدل تجاری در مقیاس بزرگتر را تشکیل می دهد.